Nowenna do świętego Józefa oparta na fragmentach Adhortacji apostolskiej św. Jana Pawła II Redemptoris Custos
DZIEŃ I – PATRON KOŚCIOŁA POWSZECHNEGO
„Czerpiąc inspirację z Ewangelii, Ojcowie Kościoła już od pierwszych wieków podkreślali, że św. Józef, który z miłością opiekował się Maryją i z radością poświęcił się wychowaniu Jezusa Chrystusa, także dziś strzeże i osłania mistyczne Ciało Odkupiciela, Kościół, którego figurą i wzorem jest Najświętsza Dziewica. W setną rocznicę ogłoszenia Encykliki Quamquam pluries papieża Leona XIII i w duchu wielowiekowego kultu św. Józefa pragnę poddać Wam pod rozwagę, drodzy Bracia i Siostry, kilka refleksji o człowieku, któremu Bóg «powierzył straż nad swymi najcenniejszymi skarbami». Z radością spełniam ten pasterski obowiązek, pragnąc, aby wszyscy żywili coraz większe nabożeństwo do Patrona Kościoła powszechnego i miłość do Odkupiciela, któremu on tak przykładnie służył. Dzięki temu cały lud chrześcijański nie tylko jeszcze gorliwiej będzie się uciekał do św. Józefa i ufnie wzywał jego opieki, ale także będzie miał zawsze przed oczyma jego pokorną, dojrzałą służbę i udział w ekonomii zbawienia”.
Święty Józefie pochylający się z troską nad tymi, którzy stanowią Kościół – oddajemy się Tobie bez żadnego wątpienia, wierząc w to, że Ty wszystko możesz wyprosić u Jezusa Chrystusa. Spójrz na naszą prośbę i racz ją wraz z Maryją, swoją Oblubienicą, zanieść przed Boży Tron. Amen.
Litania do św. Józefa
DZIEŃ II – OJCOSTWO ŚW. JÓZEFA
„Jak wynika z tekstów ewangelicznych, prawną podstawą ojcostwa Józefa było małżeństwo z Maryją. Bóg wybrał Józefa na małżonka Maryi właśnie po to, by zapewnić Jezusowi ojcowską opiekę. Wynika stąd, że ojcostwo Józefa – więź, która łączy go najściślej z Chrystusem, szczytem wszelkiego wybrania i przeznaczenia (por. Rz 8, 28–29) – dokonuje się poprzez małżeństwo z Maryją, to znaczy przez rodzinę. Ewangeliści, choć stwierdzają wyraźnie, że Jezus począł się z Ducha Świętego i że w małżeństwie tym zostało zachowane dziewictwo (por. Mt 1, 18–25; Łk 1, 26–38), nazywają Józefa małżonkiem Maryi, a Maryję małżonką Józefa (por. Mt 1, 16. 18–20. 24; Łk 1, 27; 2, 5). Także dla Kościoła równie ważne jest wyznawanie dziewiczego poczęcia Jezusa, jak i obrona małżeństwa Maryi z Józefem, ono bowiem stanowi prawną podstawę ojcostwa Józefa. Pozwala to zrozumieć, dlaczego rodowód Jezusa podawany jest według genealogii Józefa. «Dlaczegóż – pyta św. Augustyn – nie miałby się wywodzić z rodu Józefa? Czyż to nie Józef był mężem Maryi?… Pismo potwierdza, przywołując autorytet anioła, że to on był Jej mężem. Nie bój się – powiada – wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Józef ma nadać imię dziecku, choć nie zrodziło się ono z jego nasienia. Ona porodzi syna – mówi Pismo – któremu nadasz imię Jezus. Pismo wie, że Jezus nie narodził się z nasienia Józefa, gdy bowiem Józef niepokoi się brzemiennością Maryi, słyszy słowa: od Ducha Świętego pochodzi. Władza ojcowska nie zostaje mu jednak odebrana, jako że to on ma nadać imię dziecku. Sama wreszcie Dziewica Maryja, w pełni świadoma, że nie poczęła Jezusa w małżeńskim zjednoczeniu z Józefem, nazywa go jednak ojcem Chrystusa»”.
Święty Józefie, który prawdziwie sprawowałeś wobec Jezusa posługę ojcowskiej miłości, prosimy Cię, bądź także i naszym Ojcem i Opiekunem. Ty wiesz, jak bardzo jesteśmy spragnieni dobroci ojcowskiego serca, dlatego uciekamy się pod Twoją obronę. Amen.
Litania do św. Józefa
DZIEŃ III – ŚW. JÓZEF, SYN DAWIDA
„Udając się do Betlejem z powodu spisu ludności, stosownie do zarządzenia prawowitej władzy, Józef spełnił wobec dziecka ważne i znamienne zadanie, by oficjalnie wpisać do rejestrów Cesarstwa imię «Jezus, syn Józefa z Nazaretu» (por. J 1, 45). Zapis ten ukazywał w sposób jawny, że Jezus należy do rodzaju ludzkiego, że jest człowiekiem pośród ludzi, obywatelem tego świata, podległym prawom i instytucjom państwowym, ale także «Zbawicielem świata». Teologiczny sens tego historycznego faktu, bynajmniej nie drugorzędnego, dobrze ujmuje Orygenes: «Pierwszy spis ludności całej ziemi został przeprowadzony za panowania Cesarza Augusta i pośród wszystkich innych także Józef dał się zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna, jako że Jezus przyszedł na świat, zanim spis zakończono; kto wnikliwie to rozważy, dostrzeże pewną tajemnicę ukrytą w fakcie, iż tym spisaniem całej ziemi objęty został także Chrystus: skoro wszyscy zostali zapisani, wszystkich mógł uświęcić; skoro cała ziemia została spisana, ziemię dopuścił do komunii z sobą, po czym wszystkich ludzi wpisał do księgi żyjących, z niej zaś ci, co w Niego uwierzyli, zostali następnie zapisani w niebie, pośród świętych Tego, któremu chwała i panowanie na wieki wieków! Amen»”.
Święty Józefie, który udałeś się z brzemienną Maryją do Betlejem jako potomek królewskiego rodu Dawida, aby dać się zapisać w oficjalnych księgach ziemskiego królestwa, spraw, byśmy pragnęli być na wieki zapisani w Księdze Bożego Królestwa. Amen.
Litania do św. Józefa
DZIEŃ IV – ŚWIADEK NARODZENIA
„Jako powiernik tajemnicy «przed wiekami ukrytej w Bogu», która na jego oczach zaczyna się urzeczywistniać «w pełni czasu», Józef jest wraz z Maryją, w noc betlejemską, uprzywilejowanym świadkiem przyjścia na świat Syna Bożego. Łukasz pisze o tym: «Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie» (Łk 2, 6–7). Józef był świadkiem naocznym tych narodzin, które dokonały się w warunkach po ludzku upokarzających, były więc pierwszą zapowiedzią owego dobrowolnego «wyniszczenia» (por. Flp 2, 5–8), jakie Chrystus przyjmie na siebie dla odkupienia grzechów. Równocześnie też Józef był świadkiem pokłonu pasterzy, którzy przybyli na miejsce urodzin Jezusa, gdy anioł zaniósł im tę wielką radosną wiadomość (por. Łk 2, 15–16); był też później świadkiem pokłonu Mędrców ze Wschodu (por. Mt 2, 11)”.
Święty Józefie, który byłeś świadkiem wydarzeń, na które czekali od wieków Twoi rodacy i tylko nieliczni spośród nich mogli oddać hołd nowonarodzonemu Mesjaszowi, wyjednaj nam u Boga łaskę wielkiej pokory i ukrycia na wzór Jezusa, Maryi i Ciebie. Amen.
Litania do św. Józefa
Dzień V – ŚW. JÓZEF WŁĄCZA JEZUSA DO LUDU WYBRANEGO
„Ponieważ obrzezanie syna jest pierwszym obowiązkiem religijnym ojca, Józef poprzez ten obrzęd (por. Łk 2, 21) dopełnia wobec Jezusa powinności, która jest jednocześnie jego prawem. Zasada głosząca, że wszystkie obrzędy Starego Testamentu są cieniem rzeczywistości (por. Hbr 9, 9 n.; 10, 1), pozwala nam zrozumieć, dlaczego Jezus im się poddał. Podobnie jak inne obrzędy, także obrzezanie znajduje w Jezusie swe «wypełnienie». Przymierze Boga z Abrahamem, którego znakiem było obrzezanie (por. Rdz 17, 13), osiąga w Jezusie pełen skutek i ukoronowanie, to On bowiem jest owym «tak» wszystkich pradawnych obietnic (por. 2 Kor 1, 20)”.
Święty Józefie, który poprzez obrzezanie włączyłeś Dziecię do Ludu Przymierza, spraw byśmy szanowali tych wszystkich, którzy noszą na swoim ciele ten znak, choć dla nas chrześcijan jest on już niepotrzebny do tego, by wielbić Boga. Amen.
Litania do św. Józefa
Dzień VI – ŚW. JÓZEF NADAJE IMIĘ NOWONARODZONEMU
„W momencie obrzezania Józef nadaje dziecku imię Jezus. Tylko w tym imieniu można znaleźć zbawienie (por. Dz 4, 12); znaczenie tego imienia zostało objawione Józefowi w chwili jego «zwiastowania»: «Nadasz (Mu) imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów» (Mt 1, 21). Nadając imię, Józef obwieszcza, że w świetle prawa jest ojcem Jezusa, zaś wymawiając je, zapowiada Jego misję Zbawiciela”.
Święty Józefie, wierzymy głęboko w to, że Jezus jest naszym Zbawicielem. Ty, nadając Mu Imię jako pierwszy – wraz ze swoją żoną, Maryją – wyznałeś wiarę w Jego moc odkupieńczą, wyproś nam wielką ufność, która w Imię Jezusa doprowadzi nas do nieba. Amen.
Litania do św. Józefa
Dzień VII – ŚW. JÓZEF DOKONUJE WYKUPU SWEGO PIERWORODNEGO
„Poprzez ten obrzęd, opisany w Ewangelii Łukasza (2, 22 n.), dokonuje się wykupienie pierworodnego syna; rzuca on też światło na późniejszy epizod, kiedy to dwunastoletni Jezus pozostaje w świątyni. Wykup pierworodnego to jeszcze jeden obowiązek ojca, wypełniony przez Józefa. Pierworodny był symbolem ludu Przymierza, wykupionego z niewoli, by należeć do Boga. Także tutaj Jezus, który jest prawdziwą «ceną» wykupu (por. 1 Kor 6, 20; 7, 23; 1 P 1, 19), nie tylko «wypełnia» obrzęd Starego Testamentu, ale zarazem go przekracza, nie jest bowiem przedmiotem wykupu, ale Tym, od którego pochodzi zapłata. Z Ewangelii dowiadujemy się, że «Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono» (Łk 2, 33), a szczególnie temu, co mówił Symeon, który w hymnie skierowanym do Boga wskazał na Jezusa jako na «zbawienie, które Bóg przygotował wobec wszystkich narodów», nazwał Jezusa «światłem na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela», a nieco dalej także «znakiem, któremu sprzeciwiać się będą» (por. Łk 2, 30–34)”.
Święty Józefie, który nawiedzając wraz z Maryją świątynię Boga Izraela, słyszysz w czasie modlitwy słowa Symeona jego proroctwo o tym, że Dziecię to ma wykupić ludzi z niewoli grzechów, wyproś nam łaskę trwania w nieskazitelności serc napełnionych światłem Ducha Świętego. Amen.
Litania do św. Józefa
DZIEŃ VIII – OPIEKUN JEZUSA I MARYI W EGIPCIE
„Po ofiarowaniu w świątyni ewangelista Łukasz zapisuje: «A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim» (Łk 2, 39–40). Jednakże według zapisu Mateuszowego, przed tym powrotem do Galilei należy umieścić także bardzo ważne wydarzenie, w którym raz jeszcze Boża Opatrzność odwołuje się do Józefa. Czytamy: «Gdy oni (tj. Mędrcy) odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: ‘Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić’» (Mt 2, 13). Herod przy okazji przybycia Mędrców ze Wschodu dowiedział się o narodzeniu «króla żydowskiego» (Mt 2, 2). Kiedy zaś Mędrcy odjechali, «kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch w Betlejem i całej okolicy» (por. Mt 2, 16). W ten sposób, zabijając wszystkich, chciał zgładzić owego nowo narodzonego «króla żydowskiego», o którym dowiedział się podczas pobytu Mędrców na swoim dworze. Jednakże Józef, usłyszawszy we śnie ostrzeżenie, «wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego» (Mt 2, 14–15; por. Oz 11, 1). Tak więc droga powrotna Jezusa z Betlejem do Nazaretu prowadziła przez Egipt. Jak Izrael wszedł na szlak wyjścia «z domu niewoli», które to wyjście zapoczątkowało Stare Przymierze, tak i Józef, powiernik i współpracownik opatrznościowej tajemnicy Bożej, strzeże również na wygnaniu Tego, który wypełnia Nowe Przymierze”.
Święty Józefie, jakże tragicznie wygląda początek życia małego Mesjasza. Jesteś Mu potrzebny, aby Jego misja mogła się za kilkadziesiąt lat wypełnić. Bierzesz Go w obronę i udajesz się do Egiptu. I my w chwilach trudnych powierzamy się Twojej opiece. Amen.
Litania do św. Józefa
DZIEŃ IX – TAJEMNICA SYNA
„Od chwili zwiastowania znalazł się Józef – wraz z Maryją – niejako wewnątrz tajemnicy «od wieków ukrytej w Bogu», która przyoblekła się w ciało: «Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas» (J 1, 14). Zamieszkało wśród ludzi, w świętej Rodzinie nazaretańskiej – jednej z wielu rodzin tego galilejskiego miasteczka, jednej z wielu rodzin na ziemi Izraela. Tam Jezus wzrastał, «nabierał mocy, napełniał się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim» (por. Łk 2, 40). Ewangelie streszczają w kilku słowach ten długi okres życia «ukrytego», poprzez który Jezus z Nazaretu przygotowuje się do swego mesjańskiego posłannictwa. Jeden tylko moment zostaje wydobyty z tego ukrycia i opisany w Ewangelii Łukaszowej: Pascha w Jerozolimie, gdy Jezus miał lat dwanaście. Uczestniczył w tym święcie jako młodociany pielgrzym wspólnie z Maryją i Józefem. I oto, «kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice» (Łk 2, 43). Po upływie jednego dnia, zorientowawszy się, rozpoczęli poszukiwania «wśród krewnych i znajomych». «Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami» (Łk 2, 46–47). Maryja pyta: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie» (Łk 2, 48). Odpowiedź Jezusa jest taka, że Oboje «nie zrozumieli tego, co im powiedział». Powiedział zaś: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» (Łk 2, 49–50). Słyszał tę odpowiedź Józef, o którym przed chwilą Maryja powiedziała «ojciec Twój». Wszyscy tak mówili i tak myśleli. Jezus był «jak mniemano, synem Józefa» (Łk 3, 23). Niemniej, odpowiedź Jezusa w świątyni musiała odnowić w świadomości «domniemanego ojca» to, co usłyszał owej nocy, przed dwunastu laty: «Józefie… nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło». Od tego momentu Józef wiedział, że jest powiernikiem Bożej tajemnicy. Jezus dwunastoletni nazwał tę tajemnicę po imieniu: «powinienem być w tym, co należy do mego Ojca»”.
Święty Józefie, przeżywający głęboko zaginięcie i odnalezienie Jezusa, zrozumiałeś dobitnie, dzięki słowom Dwunastolatka, że masz strzec wielkiej tajemnicy Bożego Syna, który został Ci powierzony jako podopieczny. Ucz nas znajdować Jezusa i cieszyć się z tego, że jest On prawdziwie Synem Bożym. Amen.
Litania do św. Józefa